Twelve points go to..


‘Maar lezen is geen ontspanning, lezen is ook een activiteit.’
Glazig keek ik de ergotherapeute aan. Mijn hele leven ging op de schop. Dacht ik lekker te chillen met een goed boek of een Netflix serie  wordt mij gewoon voorgehouden dat het een activiteit is. En een activiteit is iets wat energie kost. Ik moet eerlijk zeggen: dat verklaart wel waarom ik er hondsmoe van werd.

Ze legt het mij uit.
‘Drie punten voor een zware activiteit, Twee voor een gemiddelde activiteit en één punt voor een lichte activiteit.’ Lezen dus, of televisie kijken.  Je kan ook punten verdienen. Met rusten bijvoorbeeld of een ontspanningsoefening. Dan krijg je een min punt.  Per half uur wel te verstaan. Alles per half uur.  Het werd mijn huiswerk die eerste maanden dat ik revalidatie had. Bijhouden wat je doet op een dag. En hoeveel punten dat gekost heeft. Ik moest dan natuurlijk wel de goede dagen opschrijven. Dat waren de dagen dat ik eind van de dag nog enigszins energie overhad.  Dus niet de dagen dat ik eind van de dag (terwijl het nog geen eind van de dag was) niets meer waard was.

 Ik sloeg een beetje door met het punten tellen. Het werd een spel voor me. Nee, het werd mijn houvast. De ergotherapeute remt me af. ‘Het is een middel hoor, geen doel.’ 
Het was nodig om inzicht te krijgen in activiteiten Wat kost energie en wat brengt energie? Essentieel als je niet meer zoveel energie te besteden hebt. En confronterend. Mijn hele leven werd uitgekleed. Alles moest aan de kant. Energie sparen, zorgen dat je weer een reserve krijgt.

 De revalidatie is nu echt aan het eind. Het “gewone” leven begint weer. De ergotherapeute heeft nog een aantal afspraken ingepland staan om mij toch nog te helpen met de stappen in het gewone leven. Ze houdt mij een spiegel voor. Ik zie haar haast hoofdschuddend staan, verbaasd over zoveel hardleersheid. Onbezonnen doorgaan. Niet nadenken en vooral niet luisteren als mijn lijf aangeeft dat het niet meer gaat.

Ik vind het pittig. Mijn hoofd wil zoveel maar mijn lijf doet het niet meer. Langdurige activiteiten putten mij extreem uit. En vermoeidheid betekent klachten, en klachten betekenen vermoeidheid. En daar is de cirkel weer.
Ik moet mijn verlies nemen en alles onder de loep nemen. Wat is het waard om energie aan te geven? 

Eerst maar eens met een goed boek op de bank. Oh nee! 
Eerst maar eens een ontspanningsoefening.

Adem in, adem uit.








Reacties