22 maart 2019
Het is nu meer dan tien jaar geleden dat wij elkaar
uitgebreid gesproken hebben. Ik ben het met u eens dat het een stormachtig
begin was. Mijn inziens hebben we toen uiteindelijk een goede overeenkomst gesloten tot ons beider
tevredenheid zoals ik mij kan herinneren.
Daarom wil ik nogmaals mijn excuses aanbieden dat ik met
mijn verhuizing naar een andere plaats met daarbij een andere baan, u bijna
vergeten ben. Ik beloof dat dit niet
meer zal voorkomen.
Middels deze brief wil ik u duidelijk maken dat ik wel erg
ontevreden ben over de ontstane verstandhouding de afgelopen maanden. Met bruut
geweld heeft u inwoning genomen in mijn huis. U belaagt mijn kinderen, mijn
man. U legt beslag op mijn gemoedstoestand, mijn werk, mijn
vrijetijdsbesteding. Zelfs mijn nachtrust is niet veilig voor u.
De ruimte die u opeist vind ik echt onacceptabel.
Daarbij ben ik erg ontstemd dat u in openbaarheid aan
mijn been hangt, mijn armen vasthoudt. Dat u soms mijn woorden verdraaid en dat
u met uw handen voor mijn ogen zwaait zodat mijn zicht belemmerd word.
Dit is geen manier waarop normale mensen met elkaar
omgaan.
Ik betreur het ten zeerste dat u niet naar redelijke
argumenten wilt luisteren. Ik heb u de afgelopen maanden veel toegezegd in de
hoop dat we nogmaals tot een goede verstandhouding zouden komen. Tot nu toe lijkt u niet te willen luisteren.
Mijn wensen zijn niet heel groot. Twee daagjes werken, buiten rond lopen zonder
dat u aan mijn benen hangt, een normaal gezinsleven.
Bij deze dus nogmaals een dringend verzoek om samen aan
tafel te gaan zitten om tot goede afspraken te komen. Daarbij wil ik u in deze
brief toezeggen dat u toestemming krijgt om in een klein kamertje in mijn huis
te wonen. Ik hoop echt van harte dat u
gehoor wilt geven aan mijn verzoek.
Dineke Gerritsen
❤️
BeantwoordenVerwijderenKnap verwoord Dineke
BeantwoordenVerwijderen