Bezoek

Het is vrijdag. Ik verwacht herenbezoek. Alexander. We hebben elkaar via de telefoon gesproken en hij zou vrijdag langs komen. Rond een uur of negen. Mijn adres lag mooi op de route.

Ik was vroeger verliefd op een jongen die Alexander heette. Een kalverliefde. Hoe oud zou ik toen geweest zijn? Hij was het broertje van mijn zondagsschooljuf en de eerste keer dat ik hem zag las hij Suske&Wiske’s en hadden we het over oogballen uitpoppen met een theelepel. Voor mij redenen genoeg om aan levenslange trouw te denken. Helaas, was dat niet wederzijds. Een voorliefde voor Suske&Wiske’s werd blijkbaar niet gezien als een van de vereisten voor een relatie.

Maar nu, vrijdag dus. Vrijdagochtend voor de duidelijkheid; laten er geen misverstanden ontstaan. Ik ben zo nerveus als voor een eerste schooldag. Ik vraag aan mijn man of hij er niet bij wilt blijven. Voor morele ondersteuning. Ik heb niet elke dag vreemden over de vloer. Hij schudt zijn hoofd. Dat herenbezoek kon ik vast wel in mijn eentje af. De heer in kwestie komt tenslotte voor mij. Zo snel als een schichtig hert zit hij in de auto. Weg is hij. Ik ben weer alleen met mijn zenuwen.

 Er komt een auto aanrijden. Nerveus spring ik op. Hij keert en weg is de auto weer. Toch gaat dan plots de bel. Hij is er. Ik open de deur. Ik giechel. Doe ik altijd als ik nerveus ben.
Koffie? Nee geen koffie. Thee. Een theeman. Rooibosthee. Vind ik ook lekker. Ik neem mijn bakkie koffie. Dat heb ik wel nodig op dit moment.
Hij vraagt naar mijn leeftijd. Hij komt niet vaak bij mensen van mijn leeftijd. Ik stuntel, zeg onhandige dingen. De hele situatie doet onrealistisch aan. Nee, niet onrealistisch. Gewoon alsof het over iemand anders gaat. Nog een hoofdstuk van dat bizarre verhaal.
Hij heeft er zelf ook één. Ideaal voor dagjes weg met de kinderen. Ik knik. Ja, dat ja. Gewoon met elkaar weg kunnen.
We praten over vooroordelen van mensen. Je loopt toch? Je fietst toch? Aansteller.. Niets van aantrekken.
Het pasmoment is daar. Ik maak een klein rondje voor mijn huis. Ja, ja handig, echt handig. De buurvrouw komt naar buiten. Ik giechel weer.
‘Maak maar een groter rondje hoor. Ik heb de tijd.’ Met zijn kop thee zit hij buiten.
Ik maak het rondje wat ik van tevoren al bedacht had. Een andere buurvrouw staat voor de deur. Ik knik en schiet gauw de andere kant op. Een weggetje zonder voordeuren. 
Ik ben snel weer terug. Banden, stuur, zadel. Alles kan aangepast worden. Het is wat je zelf prettig vindt. Ik knik weer. Mooi. Echt handig. Hij mag gelijk hier blijven. Geen twijfel over de indicatie. De machtiging is er al. Dus klaar, set, go. Veel plezier ermee.

Ik zwaai Alexander uit. Kort en krachtig bezoek. Ik kijk naar mijn nieuwe aanwinst en weet niet hoe gauw ik hem in de schuur moet zetten.

Ik ben trotse eigenaar van een loopfiets.